Vrijdag 3 augustus
Vandaag stond een van de bijzonderste delen van de reis op ons te wachten: een bezoekje aan het Okepuka National Park. Na een gezamenlijk ontbijt vertrokken we naar het wildpark, dat ongeveer anderhalf uur rijden van het RKC af ligt. James ging ook mee en onze apostel (zoals James op het RKC genoemd wordt) was dolblij dat hij een dagje weg mocht, een echte zeldzaamheid voor hem.
Toen we na een lange rit bij Okepuka aankwamen, zagen we al snel onze eerste dieren: een kudde schapen. Na deze eerste verrassing reden we naar het bezoekerscentrum, waar we even moesten wachten op de twee jeeps waarin we door het park gereden zouden worden door twee gidsen. Deze tijd gebruikten we door naar de twee struisvogels die op het gazon liepen, te kijken. Uiteindelijk kwamen er twee jeeps opdagen.
Alle meiden en Rinus legden beslag op de eerste jeep, die onder leiding stond van een chauffeur genaamd Tinus. Terwijl team Tinus-Rinus een plek zocht in de jeep (die een soort tribune achterop had gemonteerd voor de inzittenden), deden James, de leiding en alle jongens hetzelfde met de tweede jeep, die werd bestuurd door een vrouw genaamd Daniëlle. Toen team Daniëlle-Daniëlle ook klaar was en allebei de jeeps gewapend waren met een grote bak voer begon de safari.
Het duurde niet lang voordat we onze eerste dieren te zien kregen: wrattenzwijnen. Pumbaa's familie zwierven door het park op zoek naar alles wat eetbaar was en ze vonden wat ze zochten in de bakken voer die in onze jeeps stonden. Hierna vonden we al snel de tweede diersoort in het park: springbokken. Deze elegante antilopes liepen overal in het park rond in kleine kuddes. Op een gegeven moment vonden we een kudde van deze dieren op de weg en toen de dieren ons opmerkten, huppelden ze er in sneltreinvaart vandoor. Tijdens de achtervolging die hierop volgde, zagen we pas echt hoe gracieus deze dieren rennen en springen.
De volgende dieren die we zagen, waren moeilijk te missen: giraffes. Eerst zagen we twee volwassen dieren en een kalfje (dat nog steeds hoger was dan onze jeeps), maar later tijdens de rit zagen we er nog meer. Ook kwamen we nog koedoe's tegen (een erg grote soort antilope die schijnbaar erg goed smaakt), maar eerst stond een hoogtepunt van de safari op ons te wachten: de witte neushoorn.
Okepuka heeft maar één witte neushoorn, een vrouwtje van achttien jaar genaamd Lily, dus we hadden erg veel mazzel toen we deze gigant zagen staan achter een aantal dode struiken. Ze kwam echter al snel dichterbij toen Daniëlle en Tinus voer begonnen te strooien op een paar meter afstand van onze jeeps. Terwijl onze gidsen ons vertelden dat we geen geluiden of bewegingen mochten maken, kregen wij de kans om dit prachtige dier van dichtbij te bekijken. Ze was ongeveer even groot als een normale auto en kon onze jeeps met gemak omkantelen als ze wou, maar gelukkig voor ons focuste ze liever op het voer dat voor haar gigantische hoorns lag. Uiteindelijk besloten Tinus en Daniëlle dat het genoeg was en reden we terug naar het normale pad.
Tijdens de tweede helft van de safari kwamen we nog meer wrattenzwijnen, springbokken en giraffes tegen, maar er waren ook een paar nieuwe gasten. Zo zagen we kuddes gnoes en zebra's, een oryx (een antilope met kaarsrechte, scherpe hoorns) en een groepje sabelantilopen (grote, zwarte en bruine antilopes met prachtige gekromde hoorns). Nadat de sabelantilopen ruzie hadden gemaakt met de wrattenzwijnen om een berg voer, keerden wij terug naar het toeristencentrum, waar we middageten hadden.
Na dit eten vertrokken wij weer naar Windhoek om een ander winkelcentrum dan waar we dinsdag zijn geweest, te bezoeken. Hier ging iedereen zijn eigen weg, maar veel werd er niet gekocht sinds we maar anderhalf uur de tijd hadden. Dit bleek achteraf zelfs misschien te lang geweest te zijn, want toen we om half vijf weer op de weg waren reden we recht de Windhoekse avondspits in. Gelukkig werd deze tegenslag heel wat minder onaangenaam toen we de snelweg bereikten, waar iedereen flink gas gaf en het verkeer eindelijk weer opschoot. Toen we weer bij het RKC aankwamen, wachtte het avondeten op ons.
Ook was het weer vrijdag, wat ervoor zorgde dat het 's avonds Youth Night was. We kwamen om zes uur aan bij het RKC, hetzelfde moment waarop de Youth Night begon. Dit lijkt misschien perfecte planning, maar aan plannen doen ze hier niet in Namibië. We moesten nog avondeten en combineer dat met een lange dag en je hebt het recept voor een groep uitgeputte jongeren. Hierdoor werd een bezoek aan de Youth Night volledig vrijwillig verklaard. Terwijl een paar mensen ook werkelijk naar de Youth Night gingen, rustte de rest uit in verwachting van het tweede voetbaltoernooi, dat morgen zal plaatsvinden.