26 juli
In Block E houden veel mensen dieren voor de gezelligheid of het eten dat ze opleveren. Dit zorgt er helaas voor dat er elke dag een heel leger aan hanen om vier uur 's morgens klaar staat om iedereen wakker te kraaien. Toen we over de eerste schrik hiervan heen waren, lukte het sommigen van ons nog om te slapen, maar hun was niet veel rust gegund. Het programma begon namelijk al om acht uur met een Ochtenddevotion, een uur vol aanbidding en een kleine preek.
De Ochtenddevotion was niet echt wat iedereen ervan verwacht had. In Nederland doen veel mensen het 's ochtends iets rustiger aan dan overdag, maar in Namibië heeft men hier nog nooit van gehoord. Tijdens de aanbidding (die trouwens in het Engels was zodat iedereen het kon verstaan) begonnen de medewerkers van het RKC aan een polonaise. Hierna kwamen ze met de mededeling dat ze het heel leuk zouden vinden als de leiding van de Jongerenreis een Nederlands lied wou zingen. De leiding trok natuurlijk iedereen mee naar voren en zo gebeurde het dat we met zijn allen "Lees je Bijbel, bid elke dag" stonden te zingen, eerst in het Nederlands en daarna in het Afrikaans.
Hierna konden we aan ons ontbijt beginnen. Dit bestond uit het eten dat over was van gisteravond en het broodbeleg dat wij allemaal hebben meegenomen uit Nederland. Toen de afwas was gedaan, was het voor de eerste keer tijd voor de Refreshgroepjes. We gingen uiteen in groepjes van zes à zeven personen waarin we verschillende, vaak persoonlijke onderwerpen besproken. We sloten allemaal af met gebed en trokken onze korte kleren aan voor de eerste trip naar Block E.
Block E ligt direct naast de muren van het RKC. Sommige delen van het Block hebben nog wel geasfalteerde wegen en stenen huizen, maar het grootste deel van het Block bestaat uit huizen die bestaan uit golfplaten en zandwegen. Alle huizen staan vrij ver uit elkaar en zijn ook omgeven door een hek, maar alle huizen zijn ook erg klein, speciaal als je je realiseert hoeveel mensen er in één huis moeten leven. Hier en daar vind je een school of een kerk (vooral in de betere delen van Block E), maar de winkels waar je voor heel weinig geld flink dronken kunt worden, zijn overal verspreid. Veel mensen hebben nog wel een auto waarmee ze naar hun werk reizen, maar in de armste delen van het Block vind je ze niet. Onze wandeling door Block E duurde ongeveer twee uur. Een groot deel van deze tijd brachten we door met een groep jongetjes die net van school kwamen en heel erg van poseren voor foto's hielden. In een van de armste delen van Block E kwamen we nog een huis tegen waar een aantal mensen Schipper mag ik overvaren? hebben gespeeld met deze kinderen terwijl anderen aan het voetballen met de kinderen waren en nog weer anderen aan het bidden waren met de kinderen en hun ouders. Ook hebben we geprobeerd een bezoek te brengen aan iemand waar we op eerdere Jongerenreizen zijn geweest, maar zij was helaas niet thuis.
Toen we weer op het René Kids Center waren, lunchten we samen. De lunch bestond uit wat over was van de eerdere maaltijden, maar deze keer waren er ook nog lekkere (maar wel kokend hete) eieren bij. Hierna had iedereen weer even vrije tijd (de jongens speelden hun tweede potje voetbal en verloren alweer) en daarna was het tijd voor het middagprogramma.
Voor het middagprogramma mocht iedereen kiezen wat hij/zij wilde doen: je kon meehelpen bij de huiswerkklas, een bezoekje brengen aan de kinderafdeling van het ziekenhuis in Rehoboth of het sportevenement van zaterdag voorbereiden.
De voorbereiding van het sportevenement stelde niet zo heel veel voor en hetzelfde gold voor de huiswerkklas (er was maar één kindje). Gelukkig was het ziekenhuisbezoek wel een succes.
Met zes meiden (Mirjam, Steffanie, Paulette, Anna, Daniëlle en Emma) hebben wij 's middags een bezoek gebracht aan het ziekenhuis. We gingen langs bij de kinderafdeling. We hebben gevraagd of wij de kinderen die daar lagen even mochten bezoeken en dit mocht. Op de kamer lagen zeven kinderen, waarvan er twee een tweeling waren samen. Er was één kindje van anderhalf jaar oud dat in de steek gelaten was door zijn vader en geen moeder meer had. De tweeling waren ter vondeling gelegd. De andere kinderen hadden nog wel ouders, deze kwamen soms of helemaal niet langs.
Wij hebben de kinderen in onze armen gehouden en met hen gespeeld. Je zag aan de kinderen dat zij dit leuk vonden. Na een tijdje hebben wij de kinderen weer teruggelegd in hun bed omdat wij weer terug gingen naar het RKC. De kinderen waren erg verdrietig omdat wij weg gingen.
Morgen om 08:00 mogen wij weer naar het ziekenhuis gaan om mee te helpen met het wassen van de kinderen.
Het was erg indrukwekkend om te zien hoe het daar in een ziekenhuis gaat en is. Het is heel anders dan in Nederland, waar de ziekenhuizen natuurlijk groter zijn. Ook is de hygiëne daar beter geregeld, kinderen waren in het ziekenhuis van Namibië namelijk niet altijd even schoon.
Toen iedereen weer terug op het René Kids Center was, was het tijd voor nog een paar potjes voetbal (de jongens wonnen hun eerste potjes!) en aansluitend het avondeten, kip kerrie met aardappels en bloemkool (echte Hollandse kost, lekker!). 's Avonds hebben de meiden eerst geoefend voor de Youth Night van morgenavond, waar de meiden samen een dans gaan opvoeren. Toen dit klaar was, hebben we nog samen een paar potjes Weerwolven (nou ja, een christelijke variant van Weerwolven) gespeeld waarbij de emoties hoog opliepen.