Dinsdag 31 juli
Een van de tradities van de jongerenreis is een dagje shoppen in Windhoek. Vandaag zijn we niet naar de Ochtenddevotion geweest, omdat we niet alleen een bezoekje aan Windhoek op de planning hadden staan, maar ook nog een vroeg ziekenhuisbezoek.
Rond acht uur 's ochtends waren Daniëlle, Aron, Mirjam, Steffanie en Nathan te vinden op de kinderafdeling van het ziekenhuis in Rehoboth. Daniëlle en Aron hadden een pak ballonnen meegenomen en het plezier dat de kindjes hiermee hadden, valt niet te beschrijven. Sowieso genoten ze al heel erg van het op schoot zitten bij de grote mensen. De kinderen waren al gewassen, maar ontbijt hadden ze nog niet gehad en daarom was het aan ons om de kleintjes hun pap te geven (één meisje wou erg graag eten, voor de rest was het voeden praktisch onmogelijk). Afgelopen zaterdag is er een nieuwe tweeling in het ziekenhuis aangekomen, maar deze waren vandaag alweer afwezig. Een van hen lag op een andere afdeling en de andere was alweer teruggebracht naar huis. Toen we weer gingen, begonnen de baby's hartverscheurend te huilen.
Rond half tien vertrokken we naar Windhoek. De wegen in Namibië zijn erg simpel te volgen: tenzij je in een dorp of een stad zit, zijn de wegen kaarsrecht met maar één baan en maar één afslag per halfuur. Dit maakte de rit naar Windhoek vrij makkelijk, hoewel we wel moeite hadden om een parkeerplek te vinden. Toen we Windhoek binnenkwamen, maakten we al snel kennis met het extreem drukke verkeer in de Namibische hoofdstad. Of je in Windhoek voorrang hebt, ligt eraan of je harder op je claxon kan drukken dan de andere automobilisten of niet. Stoplichten gelden alleen als straatverlichting. Wij wisten dit natuurlijk niet en prezen onszelf gelukkig dat we veilig in het centrum van deze chaos waren beland. Na wat navragen en proberen vonden we ook nog twee parkeerplekken voor onze twee veel te grote bussen.
Na een klein eindje lopen vonden we een mooie ontmoetingsplek en hier spraken we om half vier weer af. Hierna ging ieder zijn/haar eigen weg, sommigen in groepjes, sommigen alleen. We zorgden zelf voor ons middageten en we hebben op typisch Hollandse wijze heel wat afgedongen op allerlei producten, maar daar stoppen de overeenkomsten tussen onze planningen dan ook. Sommigen gingen op zoek naar souvenirs, anderen zochten naar een gitaar voor de Ochtenddevotion morgen (een tevergeefse zoektocht), voetballen voor het sportevenement zaterdag (een zo goed als tevergeefse zoektocht), bezochten een museum of gooiden zich helemaal vol met kip. Uiteindelijk ontmoetten we elkaar om half vier weer bij het ontmoetingspunt en nadat we allemaal onze nieuwe aanwinsten hadden besproken en nog een ijsje hadden gehaald bij een dichtbijgelegen café, vertrokken we naar ons busje zodat we ergens avondeten konden halen.
We hadden gelukkig van tevoren al een restaurant gevonden voor het avondeten en daar ook gereserveerd. We dineerden bij een Portugees restaurant genaamd "Portuga". Hoewel uit eten gaan op eerdere jongerenreizen een traumatische ervaring was geweest (restaurants in Namibië zijn vaak niet berekend op grote groepen en kunnen als gevolg niet goed koken), heeft iedereen heerlijk gegeten bij "Portuga". Uiteindelijk ging iedereen vol, maar niet te vol, terug naar het RKC, waar we nog wat gerelaxt hebben en uiteindelijk naar bed zijn gegaan.